Veredelen is de kunst van het weggooien
Niets gemakkelijker dan kruisen, vertelt Hans Obers van Vissers Aardbei BV in America. Dit bedrijf, vermeerderaar van aardbeiplanten, doet ook aan zaadveredeling. Het bedrijf beschikt over een enorme rassenbank waarmee de veredelaars aan de slag kunnen. Een zoektocht naar aardbeienrassen die geschikt zijn voor teelt in tunnel, kas, stelling of buitenlucht. Rassen die bestand zijn tegen ziekte, genoeg produceren, die langer in een seizoen vruchten voortbrengen of zelfs het hele jaar door. Maar vooral voor de consument belangrijk: aardbeien die lekker zijn. „Ouderwets handwerk”, noemt Obers dat veredelen. Aan rassen om mee aan de slag te gaan, heeft Vissers geen gebrek. Obers noemt het getal van 25.000. Maar dan begint pas het echte werk.
„Het probleem is de selectie. De aardbei is een vrij gecompliceerd product. In de aardbei zitten 265 smaakbepalende stoffen, die in verschillende verhoudingen tot een smaak leiden. Je gaat gericht op zoek naar een toevalstreffer.” Maar als je zo’n toevalstreffer hebt, dan nog heb je geen goudmijn aangeboord, blijkt uit de geschiedenis van Elianny. Na een zoektocht van acht jaar kwam Elianny in 2007 uit de bus als aardbei die het meest aan de telers- en consumentennormen voldoet. Enkele experts bepaalden op 8 juni 2015 (!) tijdens een aardbeiencollege en -proeverij in Huize Frankendael in Amsterdam dat Elianny de lekkerste aardbei van Nederland is. De kwalificaties van de jury: bijzonder lekkere aardbei, erg prettig in de mond, een volle smaak waarin je de complexiteit van de bodem proeft, een aardbei met meerdere smaaklagen, als bij je oma in de tuin, dit is de kroon op de aardbei, een echte heimweeaardbei. De grootgrutters hebben haar echter nog niet ontdekt. Elianny vind je vooral bij huisverkopers in België, Engeland en Duitsland. Dat betekent dat de veredelaar na een toevalstreffer niet tevreden achterover kan leunen omdat het geld toch wel binnenstroomt. De concurrentie in de wereld van de veredelaars is moordend en de consument eist een steeds betere smaak . Obers: „De zoektocht stopt nooit.”Hij spreekt over ‘een leuke maar frustrerende bezigheid.’ „Het gemiddelde resultaat is heel teleurstellend. Veredelen is de kunst van het weggooien. Je weet zeker dat je een keer een goede hebt weggegooid, je weet alleen niet welke.”
Bron: Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad. Zaterdag, 04 juli 2015